Zuid-Engeland 2012

29 mei 2012

Eindelijk is het dan zover dat ik mijn relaas van de reis naar Zuid-engeland op "papier"  kan zetten. Direct na thuiskomst moest ik de nachtdienst in en dan verdwijn ik meestal een week als een mol in mijn holletje.

Uiteindelijk heeft het dan ook zeker die hele week geduurd voordat ik de reis weer had laten bezinken........
Voor het eerst dat een motortocht zo'n indruk heeft gemaakt.
Het begon natuurlijk al met een fijn stuk varen van Calais naar Dover.





En van varen word ik blij en dat vooruitzicht had ik hier dus al. Als ik de combinatie van mijn helm en jas zelf zie dan ben ik daar ook nog steeds erg trots op. En dat samen met mijn Blacky....wat kan een motormens zich nou nog meer wensen?

Aangekomen in Calais worden we na pascontrole en insjekken een imposant complex opgestuurd waar je in letterlijk honderden wachtrijen met zijn allen wordt weggezet om aan boord te kunnen/mogen gaan.
Eenmaal aan boord staan er zeer behulpzame mensen om je motor helemaal vast te sjorren met mooie singles en kussens. Mijn Blacky stond als een huis!

.

Uiteraard mijn fototoestel mee naar het bovendek genomen omdat ik wist wat er ging komen als we Engeland in zicht zouden krijgen






Overigens vond ik deze foto wel grappig van de meeuw. Die doet precies wat menig motorrijder of -ster wat vaker zou moeten doen. Kijk waar je naartoe wil en de bocht gaat bijna als vanzelf.
Deze meeuw liet daarna dan ook een strak kort boggie zien......

En dan is het zover dat de witte krijtrotsen van Dover in zicht komen. Dat is wel ff anders als de saaie aankomst van mijn eerste kennismaking met Engeland op Folkstone!

Wat nu wel ontzettend anders was.....meteen van de boot af word je in het diepe geplonst. Niet letterlijk dan want je kan gewoon de boot afrijden...haha....
De ene rotonde is nog niet voorbij of de volgende dient zich alweer aan.
Zolang er verkeer op zit gaat het wel redelijk, maar een lege rotonde oogt toch heel vreemd. Gelukkig dat mijn maatje Wim als reisleider fungeert en ons (Johan en mij...helaas moest Martain afzeggen deze ronde) als een ware gids voorrijdt.

Nadat we ook nog een stuk snelweg hebben mogen ervaren met rechts inhalen en al dat soort fratsen belanden we op de eerste echte engelse " hegge" weggetjes.
Het oogt heel apart dat langs bijna alle wegen een immense heg of zelfs muurtjes zijn geplaatst. Nadeel daarvan is dat je haast geen uitzicht hebt over het landschap, maar het is een intieme sfeer om zo te rijden.

Door al dit prachtig landschap zijn we aan het rijden en de geuren en kleuren hebben een overweldigende invloed op me.
Ik kan niet stoppen met genieten.,......






Uiteindelijk na een heerlijke dag rijden...in mijlen weliswaar, komen we aan bij ons eerste overnachtingsadres.
Een waar kasteeltje bijna......
Little farm in Langford.
We worden allerhartelijks ontvangen nadat we onze motorlaarzen bij de voordeur al uit hebben getrokken.
De engelsen hebben werkelijk op alle vloeren dus vloerbedekking liggen in hele besmettelijke kleuren. We scoren meteen een punt door dit te doen. Ze lady of the house zal eerst wel gedacht hebben......motorrijders...crisis...maar we vielen reuze mee in gebruik zal ik maar zeggen!
Hier sta ik mijn riante kamer te fotoraferen en zie ik pas thuis dat ik compleet in de spiegel te zien ben...lagge!
We raken gewoonweg niet uitgekeken in dit unieke huis. Alles echt engels!
De rechter ramen op de eerste verdieping behoren tot mijn kamertje......
Ik was niet als het prinsesje in de toren gestopt......
Alhoewel we wel muizen hadden.........
Leuk he!

Miss Topsy (ze wilde zo echt genoemd worden hoor!) adviseerde ons de avondmaaltijd te gebruiken in de plaatselijk pub The Royal Oak.
Het was slechts een paar mijl lopen en daar hadden de mannen wel oren naar.

Of het nou aan de fikse wandeling heeft gelegen of aan de vermoeiende dag met het vele opletten...ik weet het niet maar ik heb geslapen als een roos! En nee......we hebben alleen een pose aangenomen achter de bar en verder niets.
We waren met zijn drieen van mening dat we de ochtend erop weer fris en fruitig moesten zijn voor onze tweede dag op de engelse plaveisels.

Na de welverdiende nachtrust werd ons een uitgebreid ontbijt voorgeschoteld, met worstjes, gepocheerde eieren, home made marmelade van oranges en verse toast. Dat eenmaal op de harde schijf opgeslagen heisen we ons weer in de motorkleding en gaan een rondje rondom Langford rijden waarbij we de plaats Bath zeker aan zullen doen. Maar voordat we daar zijn komen we door de meest prachtige dorpjes en kunnen het dan toch niet laten om even een fotosessie in te lassen.

Na al dat moois op de gevoelige plaat te hebben vastgelegd arriveren we in de Romeinse sferen van Bath. Ik moet zeggen dat het een indrukwekkende stad is.
Maar zoals een goede motorrijder betaamd stappen we niet al te vaak af om een rondwandeling of zo te maken maar gebruiken we onze stalen rossen voor een bezichtiging van alle schoons waarbij we spontaan bedenken dat we de dubbeldekkers kunnen volgen die voor de toeristen alle bezienswaardigheden langs gaan.

Het was een strak plan maar al vlug aan de kant gezet want dieselhappen was voor niemand een hobby...haha

Hier is de universiteit van Bath te zien en de beruchte bussen.......

Na wederom een superdag te hebben gereden waarbij we nog even een familiebezoek hebben afgelegd (met een uitgebreide rondleiding waarbij alle antieke auto's bezichtigd konden worden........)
eten we onderweg nog wat in de plaatselijke pub. Wim neemt dus echt de steak and kidney pie!
Ieks....Ik neem een echte engelse mushroom lasagna. Dat ken ik tenminste.
Voor de toetjes laat ik me telkens wel verrassen en vanavond is de sticky toffee pudding aan de beurt.
Jemig....wat machtig....lekker!

Ze kletsen daar ook nog eens een klodder clotted cream op of een complete puddingschaal custard.
Nou daar gaan de heupen weer......

Jullie snappen wel dat de avond al vroeg zijn intrede deed en in no time lagen we op 1 oor. Wat een zalige bedden overigens.
De volgende dag maken we alles klaar om naar ons tweede adres van deze vakantie te vertrekken. Na nog even wat foto's voor het nageslacht te hebben gemaakt nemen we afscheid van miss Topsy en waren uiterst content over haar etablisement.

Meteen na vertrek zit ik al bij Wim over de porto te zeuren dat we de route niet aan het volgen zijn.......jaha krijg ik terug....jij wou toch naar Stonehenge!
Helemaal vergeten!!!! Dat engelse landschap maakt ook zo'n indruk op je dat je gewoon per minuut leeft en niet meer na kunt denken lijkt wel.
Maar niet getreurd, Wim had het wel onthouden en gunt Johan en mij onze foto-momentjes.

Dan starten we met de route en hebben we een tussenstop in een uitzonderlijk dorp. Shaftesbury heet het en waar we naartoe geleid worden heet de Gold Hill.

Nou dat het een Hill is merken we want het lijkt wel of we spontaan aan de astma zijn...zo steil gaat de weg omhoog.

De motoren moeten beneden blijven staan. Hoe we daar ooit nog wegkomen is voor latere zorg.

Eerst ff rondneuzen.
Overigens bleek toen we terugkwamen bij onze machines dat het niet zo'n echte handige plek was om te gaan staan.
Met zijn 2-en moesten we de motoren terugduwen en eenmaal in de rijrichting gezet kreeg ik hem niet eens overeind getild. Het was echt tegen de zwaartekracht inbulten...poe poe.
Chapeaux voor Wim want die kreeg hem met een zware zucht wel overeind.......haha

Ook hier is het wel heerlijk vertoeven in de Salt Cellar (het plaatselijke pubje) en nuttigen we een bakkie leut met scones, clotted cream en strawberry marmelade.
Met gevulde magen gaan we verder door het New Forest, waar werkelijk alle dieren gewoon loslopen door de tuinen van de mensen en je dus heel voorzichtig er doorheen dient te rijden.
Ezels, schapen, paarden, koeien, herten en varkens.
Moe nie gekker worden.....

Na al dat schoons (nou ja.....) hier in Engeland mogen de varkens nog echt lekker in de blubber liggen op het land. Ze hebben een beschutting in de vorm van een half ronde kap waar ze onder kunnen gaan liggen als het regent of de zon te fel schijnt.

Jammer dat we dat hier in Nederland niet meer hebben. Het oogt echt heel vriendelijk en ik kan niet zeggen dat het nu zo stonk nu ze buiten stonden te spelen...

Na het Forest belanden we op de kustweg langs het English Channel en komen uit bij Seaford Beach.

Daar heb je uitzicht op de meest prachtige witte kliffen van de engelse zuidkust.

uiteraard kom je daar ook de bekende kleurtjes tegen van de strandhuisjes en ik kan zeggen dat dat heel dankbare objecten zijn om een plaatje van te schieten. Zelf natuurlijk ook weer een keer op de foto met het water op de achtergrond. Doet het altijd goed toch?

Nadat we toch wel even hebben uitgetrokken om e.e.a. te bezichtigen mogen we ook nog eens een schitterende zonsondergang meemaken.
Wat een heerlijk gezicht is dat toch!

We komen vrij laat aan in Wilmington, The giants rest, waardoor we zelfs ongedouched aan tafel dienen te gaan.
De keuken zou binnen een kwartier sluiten, dus...hurry up.
Aangezien we overdag nog Whippies hebben genoten hadden we niet zo'n echte honger en hebben we genoeg aan soep, garlic bread en een toet.
Ook hier duiken we vrijwel direct na het eten (wel gedoesjd nu) in onze kribben.
Alhoewel we nog wel even heel gezellig hebben gedaan en alle foto's en filmpjes hebben liggen bekijken vanaf het tweepersoonsbed.
Wat een leuke sfeer en gezellig mee te maken.
De foto's helemaal doorlopen en de heren naar hun eigen mandje gejaagd.

De laatste dag hier in het Engelse landschap en de koffers wederom gepakt om rond 1300 uur op de boot te kunnen stappen in Dover.Eerst nog even aan het einde van de straat van onze slaapplek langs de " Long man" een geoglief van kalk. Apart wel!Verder vervolgen we nog de kustlijn met supersnelle en gladde asfaltwegen.

Deze dag mag ik fijn voorop rijden en na wat onwennig te starten zet ik mijn zinnen echt op het juiste rijden op zijn engels en kan zelfs er weer een beetje tempo op gooien.
Ik zit lekker te swingen op mijn trance muziek hier langs de kust...de engelse kust.
Blof zou hier ook heel wat te zingen hebben denk ik zo.


Uiteindelijk komen we nog langs Rye waarvan Wim weet dat er iedere zondag een verzameling van motoren met hun berijders op het plaastelijke marktterreintje aanwezig is.
Een heuse fish en chips kraam staat er opgesteld en de tegenoverliggende pubs serveren sunday roast.
Helaas voor ons had ook de giants rest een uitermate volledig ontbijt geserveerd waardoor er beslist geen gaatje meer te vinden was voor nog een engelse verwenning.

Dan maar een blikje cola light en weer verder.
We moeten er toch wel even gas op gooien en rijden ons even echt de tandjes want op 1 minuut na waren we bijna te laat geweest om in te checken...maar toch gehaald!

En dan is het zover......de terugreis kan beginnen. We internetten even wat aan boord van de veerboot en voor we het weten wordt afgeroepen dat we weer naar de voertuigen moeten.

Weer de hele zaak losgooien en in de rij wachten totdat je de steile helling weer naar beneden mag rijden.

In Calais zat ik even weer te trubbelen met hoe je nou ook al weer moet rijden...heel vreemde gewaarwording!

Maar dat was in no time weer als vanouds en zal het nog wel een poos duren voordat ik dit schitterende land weer mag bezoeken.

Om met Johan te spreken rijden WIm en ik wederom in onze "paardjes (paartjes)-formatie"

Ik heb het hem alleen horen zeggen en weet niet hoe ik het moet schrijven....

Wim en ik vinden dat heerlijk rijden. Telkens je maatje in je spiegel hebben en samen beslissen wat je doet.

Lekker soepel rijden dus.

Verder is het alle dagen droog geweest totdat we net zo'n 30 km voor de grens de meest absurde onweersbui op ons dak kregen die ik sinds lang heb meegemaakt.

Maar ook hier bewees mijn nieuwe Goretex Evo jas zich en mijn Jofama leren/goretex broek.

Ik was nog gewoon droog.

Heb toch even mijn regenjad aangetrokken om wat beter zichtbaar te zijn voor het overige verkeer.

We konden op enig moment niet harder als 70 rijden van al het water op de weg.

Voordat ik weer in Geldrop was had ik alles alweer drooggereden en was het leed dus maar van korte duur en goed te overzien.

Jongens bedankt voor de fijne vakantie en ik kan alle dames aanraden zo je vrije dagen te genieten met andere motorrijders in hart en nieren.

Hopenlijk kunnen jullie mijn verhaal een beetje waarderen en bezoek je ook mijn facebookpagina

http://www.facebook.com/Motormeidenrijden waarbij ik het waardeer als je mijn pagina toevoegd aan je overzicht van pagina's die je leuk vind.

Bedankt voor de aandacht en op naar het volgende reisverhaal. (over 10 dagen de S toer naar Oostenrijk)

Greetz

Corine 

Zo blijf je wel aan het eten dus.......
**********

10 mei 2012

Nog maar een paar dagen en het is zover....dan kan de overtocht beginnen naar Engeland per boot.
Mijn hart blijft ook altijd uitgaan naar het water....en daarom vind ik de zeekaarten altijd zo interressant om te bekijken.
Wat ik zo fascinerend vind aan dit soort kaarten is dat de ronde aarde op een platte wijze weergegeven wordt.....
Dit is ooit bedacht door Vlaamse cartograaf Gerardus Mercator, die deze projectie op de kaart in 1569 introduceerde. De projectie is hoekgetrouw of conform. Dit wil zeggen dat de hoeken tussen verschillende richtingen op de kaart gelijk zijn aan de hoeken tussen die richtingen op het aardoppervlak. Dit betekent onder andere dat alle meridianen er verticaal, en alle parallellen onderling loodrecht staan.

Maar dat nu terzijde....het gaat hier over motorrijden en dat is net zo'n vrijheid blijheid gevoel als varen.
Al met al vind ik het best spannend om met de motor de boot op te gaan, maar het schijnt dat het personeel van de ferry uiterst bedreven is in het vastsjorren van motoren. Mijn Blacky zal eens omvallen in zwaar weer.......moet er echt niet aan denken!

Ik heb ook al gekeken wat me te wachten staat als we in Dover aan land komen. Ik hoor iedereen over de ontzettend mooie kustlijn en kan dus abslouut niet meer wachten.
Die ene keer dat ik in Engeland ben geweest kwamen we per trein aan in Folkstone en daar was dus absoluut niets maar dan ook niets te zien.
Ik heb al een beetje op Google gezocht en kwam dit soort plaatjes al tgen. Ik hoop ze zelf ook te kunnen gaan schieten.........
De tickets voor de overtocht al geprint nu en inmiddels ook al wat voorstellen gemaakt voor de te rijden routes.

Heb wat alternatieven gemaakt. Het ligt aan het weer hoe we naar de eerste gelegenheid toe zullen gaan.
Hier af en toe kijken....http://www.zoover.nl/engeland/south-west/salisbury/weer
Maar voor nu hoeft dat nog niet want dan worden we nog niet vrolijk.
Maar ach, er ies niets zo veranderlijk als het weer, dus wie weet????????

Hier alvast een totaal plaatje waarbij uit de groene, roze en gele route gekozen kan worden om op ons eerste adres te komen.
Maar daar komen we vast wel aan uit.
Ons groepje bestaat uit niet zo moeilijke mensen en we will follow the leader.....om alvast in de engelse sfeer te komen.
Alhoewel onze vaste " leader" al heeft aangegeven zich nu deze ronde te onthouden van het wijzen van de weg vanwege de onbekendheid met het links rijden.
Het zal voor mij ook best wennen zijn want heb het nog nooit kunnen ervaren. We shall see........

Count down has started........
*****
7 mei 2012

Net terug uit het zuiden van Frankrijk en toch al weer bezig met een vakantie naar Zuid Engeland.
Hemelvaart is daar een mooie gelegenheid voor.
Met 4 motoren en bijbehorende berijders gaan we een kleine ronde maken over de engelse kleine weggetjes. Links rijden wel te verstaan.
Het is voor mij de tweede keer dat ik in Engeland voet aan wal zal zetten.

De eerste keer heeft welgeteld 5 uur geduurd. Dat was om mijn FJR 1300, 2008 op te halen nadat mijn motormaatje Wim en ik in Folkstone met de trein waren aangekomen met auto (en aanhanger...voor het geval dat de motor echt een plaatje zou zijn).
Gelukkig reed Wim want toen snapte ik al helemaal niks van dat links rijden. Heel vreemd vond ik het in het begin en dan die aanduidingen hoe hard je mag rijden.......
80 op de snelweg.......heb ik er erg in dat dat mijlen zijn.....130 km/uur dus....haha.
Het zal wat worden daar, ik voel me echt een nitwit (beginnende gebruiker zonder veel kennis en ervaring).
Maar goed, we worden door mijn ervaren motormaatje rondgeleid en dat komt gewoon goed. Dat weet ik zeker!
We gaan in ieder geval overnachten in twee erg leuk hotelletjes en wel op advies van 2 collega's van me.
Zij waren er erg over te spreken en vooral ook over het gebeid met alle bezienswaardigheden die erg dicht in de buurt liggen.
http://www.littlelangford.co.uk/index.htm en http://www.giantsrest.co.uk/

Ik ga morgen proberen de routes te maken voor deze trip. De heen- en terugreis zijn nagenoeg klaar en een rondje rondom Little Langford moet ik nog maken, dus das weer leuke voorpret!!!

Gisteren heb ik trouwens mijn nieuwe motor voorzien van het mooie ronde getal 10.000 km dus ook maar weer een eerste servicebeurt afgesproken en nieuwe banden besteld. Het gaat dan ook wel hard met al die kilometers die ik maak.

Gisteren is voorbij....de toekomst weet ik niet en vandaag heb ik mijn ding............dus lekker leven is het devies!

Wat ik gehad heb pakken ze me niet meer af en ik word er super vrolijk van!!!