Eifel, Treis-Karden 2012

12 en 13 april met 26 collega's van de ambulancedienst ( de Obi & Kanobi groep) een kort uitstapje naar de Eifel, onze achtertuin eigenlijk.
De route was 325 km naar de plek van bestemming in Treis-Karden aan de Moezel, vlakbij Cochem. Donderdag vertrokken met de zon nog hoog aan de hemel getuige de groepsfoto.

We rijden in 3 groepen en ik neem er daarvan 1 voor mijn rekening.
Binnen onze dienst hebben we een aantal meiden die ook motorrijden en in ieder geval nog iemand die bezig is het felbegeerde roze kaartje te bemachtigen.
Roos is bij mij achterop gegaan zodat ze  kon ervaren wat motorrijden nou eigenlijk inhoudt, hoe het voelt, wat je allemaal kan.... Kicken dus.....
Om met elkaar te kunnen praten heb ik haar een helm van mezelf gegeven met een Autocomverbinding. De hele dag naar muziek kunnen luisteren en kunnen kletsen met elkaar zonder de longen uit je lijf te hoeven schreeuwen.
Gedurende de eerste dag merkte ik wel dat mijn collega nog onwennig was met het achterop meerijden.
Daar dan ook aandacht aan gegeven door uit te leggen wat er zo allemaal bij komt kijken en wat er allemaal gebeurt tijdens het rijden.
Ook laten voelen wat je motor nou eigenlijk doet in een bocht als je je gas loslaat.........
Hij gaat dan dus aan de haal met je omdat de motor zich opricht en zodoende de bocht moeilijker te nemen is.
De volgende bocht laten voelen wat gas geven dan inhoudt in zo'n vergelijkbare bocht.
Je trekt de motor als aan een denkbeeldig touw gewoon door die bocht heen dan.....
Ook kijkgedrag heb ik uitgelegd en uiteindelijk merkte ik dat er een meer ontspannen houding ontstond, ze zat nu lekker relaxed achterop, ze voelde de "schwung"  nu dan ook goed aan.
Goed gedaan Roos!
Ik kon de rit steeds vlotter laten verlopen en dat nog wel in de regen.
We hebben behoorlijk wat buien op ons dak gekregen.
Overigens is daarvoor mijn nieuwe Jofama leren pak uitstekend geschikt. Leer met Goretex aan de binnenkant, helemaal gesealed dus.....en zonder regenpak kunnen rijden. Ben absoluut droog gebleven! Maar dat terzijde.....

Ik ben ook trots op de rest van de groep die vooraf al had aangegeven het rustig aan te willen doen vanwege de onervarenheid, heel open en eerlijk naar zichzelf de grens gesteld en nu hebben ze deze dag zo mooi en goed afgerond. Goed gedaan mannen!
Er zijn geen gekke dingen gebeurd, iedereen heeft het eigen tempo bepaald en toch zijn we als complete groep bij het hotel aangekomen.
En wat het meest fijne van alles is......de verhalen over het "genieten" van zo'n dag....de groei die iedereen bij zichzelf bemerkte.....o.a. het zoeken van de ideale rijlijnen, dit zelf gaan doen en merken dat het dan zoveel makkelijker en fijner rijdt.

We hebben een pluim verdiend!

Nadat de uitbater van onze bike-inn ons had voorzien van de nodige drankjes, worst, kaas en pinda's was het tijd om het wasbakje op te zoeken. Even opwarmen onder de warme straal en daarna fris en fruitig naar de avondmaaltijd. Hoe duitser kan het met schnitzel zigeunersaus, gebakken aardappels, sla en een heerlijk ijsje na.
De buiken zijn rond, er kan weer nagetafeld worden. Op de achtergrond erg nostalgische muziek van de jaren 70 en iets later.....
De karaoke ontbrak er eigenlijk nog maar aan maar bleek niet te worden gemist want iedereen zat eigenlijk zo al uit volle borst mee te zingen.

Op enig moment droop de een na de ander af om te gaan slapen en uiteindelijk was het de uitbaatster die de laatblijvers naar bed stuurde.
De volgende dag moest er per slot ook weer gereden worden.

Ontbijt om 830 uur. Wat is een lekkere bak koffie dan toch welkom.....
Naar buiten kijkend was het behoorlijk mistig zo in de heuvels langs de moezel. Eigenlijk een prachtig mooi gezicht.......
Dus ook hier maar een foto van mijn Midnight Black FJR 1300 genomen (wel helemaal onder de modder, maar dat is op te lossen met een flinke wasbeurt!)



Nadat Inge (net haar rijbewijs maar nog geen motor....) met mij (motormams) op de foto is gegaan (de hele dag zeurt ze aan mijn hoofd om samen met de motorvrouw van het jaar op de foto te kunnen....... kunnen we eindelijk vertrekken. Kinders................... Je krijgt er spontaan de slappe lach van......ze is zo lief!


Alhoewel.....ook de Biker inn wil nog foto's om op hun site te plaatsen. Speciaal van mij een aparte foto genomen.....beroemdheid in de zaak.....haha!
De 3 groepsfoto's zijn uiteindelijk  wel een mooie herinnering aan een leuke 2-daagse!




























Meteen nadat we de Moezel overgestoken zijn rijden we zowat meteen de berg omhoog, maar treffen daar weer een bak ellende op de weg aan. Modder, modder en nog eens modder.

Hopenlijk dat iedereen er zonder weg te schuiven doorheen komt.... waarna we door het idylische dorpje onze weg vervolgen.

Uiteindelijk komen we boven op de heuvel in een landschap terecht waarin we niet verder kunnen kijken dan 50 meter, dus tempo gaat er behoorlijk uit.
Omdat ik voorop rij en we als twee gele koppies (Roos en ik met de gele helmen) door die mist manoevreren kan de rest ons toch volgen.
Dat is dan weer het voordeel van gemengde kleuren. Want zoals je hier op de foto ziet is de motorrijder nauwelijks te zien......

Zwart/geel steekt af tegen wit (mist), geel valt dan weer niet op in de koolzaadvelden die binnen nu en een maand toch wel weer in bloei zullen staan in de Eifel, dus dan is grijs, wit of zwart weer het best zichtbaar.
Helemaal zwart valt bijv s'nachts weer niet op....Gewoon van alles wat hebben is het beste.
Wat ik hier eigenlijk mee wil zeggen is dat je nooit teveel van 1 kleur moet nemen, pak verschillende kleuren om gedurende alle soorten situaties op te kunnen vallen.

Maar uiteindelijk na een half uurtje trekt de mist op en wint de zon meer terrein. De temperatuur kruipt slechts mondjesmaat omhoog en gedurende de dag komt deze niet boven de 9 graden uit. En toch is dat een aangename temperatuur als het maar droog is. En dat blijft het gelukkig de hele dag.
Na wat kilometers te hebben gestuurd bij een echte italiaan een overheerlijke capuchino gedronken. De arme man wist niet wat hem overkwam op een doordeweekse vrijdag. De kopjes waren op....zoveel klandisie in een keer.....maar ja.....geen Ducati erbij en dat viel hem vies tegen......


Weer terug op de motor en heerlijk lange doortrekkende bochten kunnen rijden. Roos zit nu ontzettend ontspannen achterop en laat zich gewoon gaan. Volgens mij was het zo rustgevend dat ze zelfs af en toe een beetje in slaap dreigde te vallen. Ja, tis best vermoeiend dat motorrijden.....
Nog een mooie tussenstop en foto's maken voor het thuisfront.
Dit was mijn maatje achterop, Roos.


Tja...........geen commentaar....

Echt duits landschap, vele windmolens, heuvelachtig terrein, de akkers klaar voor de gewassen en de wegen perfect op orde voor weer een mooi seizoen motorrijden!
Met respect voor de duitse dorpjes qua snelheid, kan je zo heerlijk je bochten nemen buiten de bebouwde kom.....de eerste korte vakantie zit er weer op.
Over twee weken naar Florac, Zuid-Frankrijk.
Das weer een heel ander verhaal en ik zal ook weer met een aparte pagina verslag leggen van de trip.
Ik hoop zo toch in ieder geval de startende meiden en diegenen die al langer niet meer gereden hebben, te inspireren dat alles kan, als je de beslissing zelf maar maakt weer op te stappen!
Wordt vervolgd........


De door ons gereden route.....heen roze en terug de groene.
Voor wie de route wil geef even een reactie hieronder met emailadres dan kan ik hem toesturen.










3 opmerkingen:

  1. Reacties
    1. niet alleen het verhaal is leuk....het rijden is ook super!!!!!!!!!!

      Verwijderen
  2. Heel mooie route en verblijf, lijkt me wel iets om zelf te doen.

    Mag ik van jullie de route en verblijfplaats aub

    Alvast bedankt en nog veel moto plezier..

    rudi_coomans@hotmail.com

    Bedankt

    BeantwoordenVerwijderen