Ossiach 2013

Afgelopen zaterdag zijn we smorgens om 7.00 uur vanuit Geldrop vertrokken om naar het trefpunt  te gaan net na Venlo in Kaldenkirchen.

Nadat we daar een bakkie koffie hebben gedronken horen we dat Robert pas later zal komen en de reis alleen zal maken tot voorbij Munchen. Charl en Annelie met de auto en aanhanger rijden samen met ons op en Jos, Eric en Marc rijden met de motor.

We hebben een leuk gasthof in Bad Feilnbach. Daar gaan we met zijn allen op een dichtbij zijnde camping gezamenlijk eten. Robert kwam namelijk al om 19.15 uur aanwaaien. We hebben een geweldig leuke adresje waar we onze buiken helemaal rond eten aan de schnitzels en cheeseburgers xxxl. De eerste fles Moorwasser wordt daar al meester gemaakt. Goei spulleke!

Daarna voldaan ons mandje in. De andere dag vervolgen we onze reis naar Ossiach. Het is best wel druilerig en we hebben best wel wat medelijden met de motorrijders onder ons. Onze machines volgen ons op een meter afstand achter op de aanhanger……

We komen aan op de terassencamping in Ossiach en aanschouwen onze twee caravans. Het wordt knus! Ons uitzicht is super – we hebben uitzicht over de see.

De motorrijders komen ongeveer een uur later aan dan wij en kunnen hun regenpakken aan de wilgen hangen want vanaf dat moment klaart het weer op en komen de eerste zonnestralen door de wolken.

Gezamenlijk bedenken we welke route we gaan rijden op maandag. Het is hier in de omgeving behoorlijk druk met ontzettend grote groepen Harley rijders. Hier aan de Faakersee is een internationaal treffen…….. een hoop plofkippen die het verrekken te zwaaien….. maar ja, alles went.

Maandag

We beslissen na gezamenlijk overleg dat onze Jos de eerste route zal voorrijden. Er schuilt voor iedereen wel een gevaar in……Jos en zijn GS-momentjes….verharde weg of toch…..onverhard.

En jawel….nog geen 50 km. Van onze caravans vandaan doemt het eerste zandpad al op wat wij met onze blinkende, pas gepoetste machines zullen moeten berijden. Gelukkig valt het erg mee, maar we vragen hem toch om even de weg te gaan verkennen en in no time staat hij alweer bij ons….het loopt inderdaad hartstikke dood daar. Gedurende die dag gaat nog af en toe zijn knippertje aan naar links of rechts, edoch…bij het zien van menige afslag beslist hij gelukkig dat het verstandiger is om op asfalt te blijven rijden. We treffen op de zanpaden nog wel wat medegebruikers aan.....van dichtbij zijn ze errug groot!

Maar goed ook want de FJR van Marc heeft problemen. De motor blijft wel op temperatuur maar zijn koelvloeistof vat borrelt de ganze tijd en spuugt dan ook regelmatig vloeistof eruit. Aangezien ik ook zo’n prachtige fiets heb kunnen we vergelijken en qua temperatuur doet de machine wat hij moet doen alleen dat vat gaat over de flos. We concluderen dat een koelvin niet aanslaat en rijden even naar Villach om bij de dealer te vragen wat te doen. Nadat het systeem weer ontlucht…?? Is en bijgevuld gedraagt de FJR zich rustig. De linkse koelvin moet nu nog wel gemaakt worden.

Dinsdag

Marc kan zijn FJR weer ophalen bij de dealer en door Villach heen rijden we naar de Wurzenpass. De eerste bochten dienen zich aan en we genieten tegen 110!! Charl heeft een prachtige route die we helaas moeten opdelen in tweeën……we moeten zo vaak stoppen om al het moois op de gevoelige plaat te leggen. Het is doodzonde om door te rijden bij al die mooie plaatjes. Triglavski Narodni park in Slovenie heeft aan de voet een kraakheldere stroom waar Jos een GS momentje heeft…. We maken van de meeste motoren een prachtig plaatje met schitterende wolken, bergen en waterpartijen. 

Nadat we weer op de kamelen zijn gestapt gaat de reis verder naar de Mangrtska cesta pass. Na betaling van de gebruikelijke tol krijgen we een feestrit van 10 km (en weer terug). Het meest prachtige uitzicht genieten we daar. Foto’rolletjes worden volgeschoten of sd kaartjes zoals dat tegenwoordig gaat.

 

'savonds genieten we daarom nogmaals van alle schoons nadat we de foto’s op de laptop hebben overgezet. Koken of anderszins hoeven we niet meer want we hebben ronde buiken van de echte italiaanse pizza’s die we in Tarvisio, Italie hebben gegeten. We hebben zogezegd een 3-landen rit gedaan vandaag.

Woensdag

Nadat we op bruuske wijze door Jos letterlijk uit bed worden gerammeld (hij gooit gewoon alle broodjes op onze bedden)  ontbijten we met een heerlijk gebakken eitje en maken ons op voor de Grossklockner vandaag…… De rit er naartoe gaat een beetje met horten en stoten vanwege de verschillen in de Tomtoms. Garmin doet zoiets natuurlijk niet…….haha

We rijden tot ongeveer 1300 uur in de middag. Telkens weer hebben we fotomomenten….het blijft een prachtig landschap hier. Iedere bocht biedt weer wat nieuws. Enig idee hoe dat gaat met een motor??? Nou…ideaal plekje zoeken om je bike neer te zetten. Opletten dat het niet te schuin is of naar voren afloopt anders gaat de motor zelf aan de wandel, dus in zijn versnelling.  Contact af, handschoenen uit, helm af, sleutel van de topkoffer pakken, koffer open, fototas open maken, toestel pakken, met je leren pak aan met 30 graden hitte een mooie locatie zoeken om te fotograferen, en dan de omgekeerde versie weer en dan nadat je bent opgestapt in de volgende bocht al weer denken …shit…hier ist ook mooi!!! We betalen op de Grossglockner 23 euro tol per motor en gaan naar boven. Je kijkt er je ogen uit, echter de sneeuw is behoorlijk smerig op de gletsjer zelf. Van bovenaf denk je dat het allemaal heel klein is maar als je goed kijkt dan zie je mensen lopen als kleine mieren.

We kijken onze ogen uit als we groepen harleyrijders tegenkomen met een tempo van slak met de voetjes aan de grond. Die moeten toch echt met geknepen billen op hun kippenleren zadels zitten………..Nadat we de Harleyvehicles aan de kant hebben, gaan we naar het hoogste punt om van het uitzicht te kunnen genieten. De berg zelf is 3798 m hoog maar het uiterste punt waar je met de motor kunt komen bij het uitzicht op de gletsjer is ongeveer 2800 m.  Uiteindelijk is de totale fun op deze pass zo'n 48 km lang. De enige prachtige bocht na de andere......wooow.

We rijden terug naar de camping omdat we allemaal trek hebben in een goed gevulde BBQ.

We zijn om 1845 retour en met vereende krachten wordt een en ander klaargemaakt.

De een stookt vuurtje, de ander ruimt de boodschappen op, de sla wordt ongewassen verwerkt tot salade…knars knars, de helmen worden weer gepoetst voor de rit van morgen.

Waar we dan terecht komen weten we nog niet want Annelie en Eric zijn daar nog mee bezig. Waarschijnlijk zal het deel 2 Slovenie worden………

Donderdag

Eric heeft zich tot in de kleine uurtjes over de route gebogen en we zijn zeer benieuwd. Hij start vlakbij de camping maar helaas gaat de route al meteen over een vrij lang onverhard stuk weg. Das beslist geen lol (om niet te zeggen....EGNIE!!) Maar ja, Eric heeft zoals hij zelf zei de route helemaal in zijn hoofd en in no time belanden we aan de Worthersee. Vanwege die Harley week kijken we ook hier verplicht onze ogen uit in het mondaine plaatsje Velden alwaar menig Harley te show staat op de stoep. De  modellen die je daar ziet zullen vast nog nooit gereden hebben. Althans...ik kan me dat nauwelijks voorstellen.....sommige hebben van die super spitse spatborden waar je jezelf al aan pijnigt tijdens het opstappen....laat staan als je op de openbare weg rijdt.

Maar ach, de sfeer is leuk en we tuffen door het plaatsje om zo weer richting Slovenie te gaan.

Helaas klopt daar iets niet meer in de route en we rijden tussen de bergkammen door waar menigeen toch minder plezier in had. We besluiten de camping in te geven met de opdrachkronkelige weggetjes te volgen maar helaas zijn er die van daar af even niet. Ach niet getreurd, morgen is er weer een dag.

Vrijdag

We gaan met een select gezelschap vandaag de Nockenalmstrasse rijden.

Robert, Marc, Jan, Ilse, Hein en ik voorop.
De route is 262 km met een klein stukje snelweg van 29 km. Dat was goed te doen. We rijden de ene bocht na de andere en dat maakt veel goed van de dag ervoor. Iedereen heeft goede zin en het tempo zit er lekker in.
Onze gastrijders volgen lekker en regelmatig nemen we even een kleine rust. Uiteraard ook hier fotomomenten om vast te leggen voor het nageslacht. Ook op de Nockenalmstrasse wordt weer tol geheven van 9 euro pp maar dat is het zeker waard. Strak wegdek...wat willen we nog meer.
De route hebben we van www.gpstracks.nl gehaald. De nationale nockenalmroute. Een aanrader!

Moe maar zeer voldaan komen we weer op de camping en vandaag is het kliekjesdag. In iedere caravan wordt wel wat gekookt en belandt uiteindelijk in huisje 10 op de tafel. Van heerlijke macaroni, tot gebakken aardappels met groentesalade, tot pannenkoeken met stroop als toetje.
Maar dan komt er nog een extraatje. Jan en Ilse halen bij de campingkantine nog een bak ijs om U tegen te zeggen. Waarvoor dank!

Zaterdag

Vandaag vertrekken Robert en Marc alvast retour naar Nederland aangezien een volgende vakantie voor Robert er al weer aankomt. Hij vliegt dinsdag alweer naar Turkije. Poe poe...wat een leven heeft hij toch....haha.
Aangezien Charl en Annelie ervoor kiezen wederom alleen op pad te gaan nemen Hein en ik het er ook van en wij starten richting de Weissensee aan de Gailtaler Alpen, op een hoogte van 930 meter.

De weg ernaar toe loopt dood dus moeten we het hele stuk 2 maal rijden. Dat was toch een straf....maar niet heus!!! We ontmoeten daar 2 leuke lui uit Wenen. Peter en Doris, dus even op de foto voor Motormeiden...

We genieten van alle moois en we zijn zo lekker op elkaar ingespeeld dat het lijkt alsof we over de weg dansen. We kletsen volop over de portofoons en dus is onze dag al super goed begonnen.
Nadat we op de Windische Hohe een apfelstrudel hebben gegeten (die helaas niet goed bleek te zijn, getuige de buikloop op zondag........) zakken we af richting de Nassfelderpass met zijn 1530 m. Ondanks dat deze pass niet de allerhoogste is, heeft hij een bochtenwerk te bieden om U tegen te zeggen. Op naar Moggio Udinese over de Via Roma waar we net voor Chiaranda een idylisch hutje aantreffen aan de overzijde van de Bogasarivier. Deze staat zowat droog. Dus voor Hein geen geklauter en geklim. Hij drinkt gewoon het water wat we vanochtend hebben meegenomen vanuit Ossiach.
We eten even een heerlijke boterham onder het prieeltje en genieten vooral van elkaar en de rust die er heerst. Af en toe hoor je een motor rijden maar verder is het er zo stil........

Nadat we klaar zijn vervolgen we de weg naar Lago del Predil en de Cave del Predil. Het wegdek wat we daar hebben is er speciaal aangelegd voor de Giro Italia lijkt wel. We treffen allerlei teksten aan op het wegdek en aan het begin van de route een blauwe fietser geschilderd. Een biljartlaken is het daar.
Uiteindelijk belanden we weer via Tarvisio Italie in Arnoldstein Oostenrijk en we besluiten toch 1 keer naar de Faakersee te rijden om alle Harleys op een hoop te zien. Voordat we daar zijn verricht Hein nog een goede daad..... We weten nog steeds niet of ze uberhaupt wel over wou steken..hahah

Helaas worden we nadat we bij de Faakersee zijn aangekomen gewoon met de massa meegezogen in een parade rit waar we niet meer uit kunnen.

Nadat we met een kleine truc aan de kant zijn kunnen komen verlaten we het circus......poe poe.....
Op naar huis om onze spullen te gaan inpakken voor de volgende dag. De motoren moeten weer op de aanhanger, de tassen op de achterbank en de gouwe ouwe Toyota staat weer zijn mannetje om het hele span terug te rijden naar ons huisje.
We hebben een super vakantie genoten en kijken nu alweer uit naar de volgende gebeurtenis.
Nog een keer genieten van het mooie uitzicht in de avond...........zucht........